Het portret van Alice dat André Romijn in opdracht heeft gemaakt, is een prachtige fusie van traditionele portretkunst met hedendaagse elementen, met name door de doordachte toepassing van bladgoud. Het gebruik van dit materiaal in verschillende tinten zorgt voor een dynamische visuele ervaring, die verandert met het licht en de positie van de kijker, waardoor het werk een unieke vitaliteit krijgt.
Deze subtiele variatie in de tint van het bladgoud, vooral duidelijk in de rechterbovenhoek, onthult een geraffineerde manipulatie van helderheid en textuur. Het effect legt een verband met het goddelijke aura dat te vinden is in de halo's van Byzantijnse kunst, suggereert diepte en verheft het onderwerp naar een rijk van tijdloosheid en belang. Het spreekt van de intentie van de kunstenaar om het aardse met het hemelse te vermengen, waardoor de menselijkheid van Alice wordt geaard met een achtergrond die zinspeelt op iets transcendents.
Alice zelf is weergegeven met een voelbare warmte, haar haar vloeit met leven, haar blik suggereert een innerlijke diepte en haar glimlach zinspeelt op onvertelde verhalen. Het rijke bordeauxrood van haar kleding voegt een tactiel contrast toe aan het schilderij en versterkt haar aanwezigheid tegenover het koele, introspectieve blauw van de achtergrond en het stralende goud dat haar omringt.
De gouden handtekening getuigt van de symbiotische relatie tussen kunstenaar en onderwerp, waarbij de een de ander naar een hoger niveau tilt.
Het resulterende portret is een complex tapijt van menselijk verhaal en artistiek meesterschap. Romijns werk legt niet alleen de gelijkenis van Alice vast, maar geeft ook een gevoel van haar essentie. Het bladgoud, met zijn variaties en reflecties, wordt een metafoor voor de veelzijdige aard van het individu, waardoor dit werk een diepgaand statement wordt over de waarde van de persoon die het vereeuwigt.
