Dit olieverf- en wasschilderij van André Romijn, met Snegurochka, het sneeuwmeisje, is een prachtige samensmelting van traditioneel verhaal en hedendaagse techniek. Het karakter van Snegurochka, geworteld in de Russische folklore, wordt meestal geassocieerd met de winter en sneeuw, en Romijn legt deze essentie vast in zowel het onderwerp als de setting.
Het gebruik van olie en was is bijzonder effectief in het weergeven van de textuur van de winterkleding en de etherische kwaliteit van de besneeuwde achtergrond. De figuur van Snegurochka staat centraal en solide tegenover het meer impressionistische en abstracte landschap, wat een sterk contrast suggereert tussen het personage en de uitgestrektheid van haar domein.
Slapend onder de sneeuw.
Haar blik is zowel doordringend als afstandelijk, wat haar een mysterieuze sfeer geeft die goed past bij een mythologische figuur. Het koude palet van wit, blauw en grijs versterkt het winterse thema, terwijl de vleugjes groen en bruin op de achtergrond een hint geven van de natuurlijke wereld die onder de sneeuw slaapt.
Romijns werk hier is suggestief voor Snegurochka's verhaal, dat er vaak een is van schoonheid, isolement en melancholie. Er is een gevoel van stilte en rust in het schilderij, alsof Snegurochka zelf even stilstaat in reflectie, een kort uitstel in haar eeuwige winterverhaal.
De textuur van de was voegt dimensie en een tactiele sensatie toe, alsof je bijna de vacht van haar jas of de stof van haar sjaal kunt aanraken.
De techniek creëert ook een lichtspel dat het glinsteren van sneeuw lijkt na te bootsen, waardoor het schilderij een levensechte kwaliteit krijgt.
Een meeslepend portret
Over het geheel genomen is het werk een meeslepend portret dat de intrige en ontroering van de legende van het sneeuwmeisje vastlegt door een meesterlijk gebruik van het medium en een scherp gevoel voor sfeer.
